ညီမေလးေရ…
ရိုးသားမႈေတြအနာတရျဖစ္တဲ့အခါ
ကိုယ့္၀တ္ရုံကိုယ္ ဘာနဲ႔မွ
အေပးအယူလုပ္မပစ္နဲ.ေနာ္ ညီမ။
အေရးအေၾကာင္းနဲ႔ဆို
သက္လုံေကာင္းေစ..
သြားရမဲ့ခရီးက အေ၀းၾကီးက်န္ေသးတယ္ မဟုတ္လား။
ကိုယ့္ရိကၡာကိုယ္ ထမ္းလုိ႔
ကုိယ့္လမ္းကို သြားၾကတဲ့အခါ
ကိုယ္ယုံၾကည္ရာေတြကိုလည္း
လႊတ္ခ်မပစ္နဲ႔ေပါ့..
တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ျခင္းေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ
လမုိက္ညေတြက
အေပါင္းေဖာ္နဲ႔ ေရာက္လာတတ္ေသးတယ္ေလ..
ကုသိုလ္ကံေဖးမလုိ႔
နည္းေပးလမ္းျပလုပ္တဲ့အခါ
လူ႔ယဥ္ေက်းပီသပါေစ ညီမေလး..
မတူညီတဲ့ နိယာမေတြနဲ႔ မိတ္္ေဆြဖြဲ႔မယ္ဆို
ကိုယ္ကိုယ့္ကို ဆန္းစစ္ဖို႔လည္း မေမ့နဲ႔ေပါ့
ညီမေလးက အရိုးခံေလး မဟုတ္လား။
အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႔ ေပါင္းသင္းရတဲ့အခါ
ကိုယ့္အသက္ကို ကာကြယ္ဖုိ႔
စည္းအထပ္ထပ္ခ်ထားဖို႔လဲ လုိလိမ့္မယ္။
ျပီးေတာ့..
အနိမ့္အျမင့္ ၀ကၤႏၱေတြနဲ႔ၾကံဳတဲ့အခါ
ေျမာက္၀င္ရိုးစြန္းမွာေနတဲ့
ပိုလာ၀က္၀ံေလးေတြလုိ
ကိုယ့္ေသြးကိုလည္း မေသာက္မိေစနဲ႔ေနာ္ ညီမ။
လူဆိုတာ ေသတေန႔ ေမြးတေန႔
တေန႔ျပန္ေတြ႔ၾကဦးမယ္လုိ႔
အကိုၾကီး မေမွ်ာ္လင့္ရဲပါဘူး
ညီမေလးကုိ မခ်စ္လုိ႔ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။
ေနာင္မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ
ညီမေလးအေၾကာင္း ဖတ္တဲ့အခါ
ဒါမွ ဒုိ႔အေမကြလုိ႔ ဂုဏ္ယူၾကပါေစ..
ကိုယ့္လမ္းကုိယ္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္သြား
အကိုၾကီးအတြက္ ဘာမွ ေနာက္ဆံတင္းမေနနဲ႔
အကိုၾကီး ထမင္းခ်က္တတ္တယ္….
ကုိသစ္ (သီတဂူ)
No comments:
Post a Comment